سه چالش مهم پیش روی صنعت برق - وبلاگ علیپور رحمتی

بخش جهانی صنعت برق امروزه با سه چالش عمده امنیت عرضه برای همگامی با تقاضای روز افزون، مبارزه با تغییرات آب و هوا و گرایش جهانی به سمت شهرنشینی گسترده روبه رو است.

امنیت عرضه پایدار انرژی برق موضوعی حیاتی است و آژانس بین المللی انرژی تخمین می زند که 1.4 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی باید بین سال های 2010 تا 2035 (معادل 33 تریلیون دلار در 25 سال) در سیستم انرژی سرمایه گذاری گردد.

دو سوم این سرمایه گذاری ها باید در اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه باشد تا رشد سالانه دو درصدی پیش بینی شده در نیازهای اولیه به انرژی را برآورده کند، در حالی که یک سوم به جای مانده برای جایگزینی زیرساخت های قدیمی مورد نیاز است .

در موضوع محیط زیست سازمان های جهانی مقید به کاهش 50 درصد از گازهای گلخانه ای تا سال 2050 هستند، در این مورد بخش انرژی در خط مقدم قرار گرفته است، زیرا دو سوم انتشار گازهای گلخانه ای جهانی ، انتشار کربن مربوط به آن بخش است .

سومین چالش عمده شهرنشینی گسترده است ، به ویژه در کشورهای نوظهور و در حال توسعه که در آن ها این فرایند به ویژه قابل مشاهده است ؛ زیرا شهرها حتی زمانی که به شیوهای نسبتاً نامنظم توسعه می یابند شانس بیشتری برای فرار از فقر نسبت به منطقه ها روستایی ارائه می دهند. بدین منظور صنعت برق برای رویارویی همزمان با این سه چالش باید نقش مشخص کننده ای در سیستم انرژی ایفا کند.مقابله با تغییرات آب و هوایی ؛ صنعت برق در خط مقدم

در حال حاضر تولید انرژی برق، 40 درصد از انتشار کربن تولید شده در بخش انرژی یا 25 درصد از مجموع انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد. می توان رابطه مستقیمی بین شرایط فعلی و ترکیب تولیدی که برای همگامی با تقاضای روزافزون برق استفاده می گردد ردیابی کرد.

دو سوم از تولید انرژی برق از طریق مصرف سوخت های فسیلی (41 درصد زغال سنگ ، 26 درصد گاز و نفت ) و یک سوم از روش های بدون تولید کربن (منابع این بخش 14 درصد هسته ای ، 16 درصد برقابی و سه درصد دیگر انرژی های تجدیدپذیر) انجام می گیرد.

برای مقایسه توجه به این مثال تولید برق از طریق زغال سنگ حدود یک تن دی اکسیدکربن در هر مگاوات تولید می کند در حالی که تولید همین اندازه انرژی به کمک فناوری توربین های گازی سیکل ترکیبی موجب تولید 450 کیلوگرم دی اکسیدکربن می گردد.

اهمیت نوآوری

در بلندمدت، فناوری های در حال توسعه امروز جوابگوی کامل نیازهای جوامع بشری هستند. چالش این است که به اندازه کافی در تحقیق و توسعه سرمایه گذاری کنیم تا اطمینان حاصل گردد که اثرات آن ها در زمان مناسب ظاهر می شوند، روش هایی که در دراز مدت اثربخشی بیشتر و هزینه کمتری دارند و بر اساس شواهد می توانند طی سال های پیش رو مستقر شوند.

تولید انرژی با استفاده از منابع تجدیدپذیر نظیر فتوولتائیک خورشیدی یا انرژی جزر و مد نمونه های از این دست می باشند. دستیابی به الکتریسیته بدون کربن بی شک نقش مهمی در ایجاد شهرهای پایدار خواهند داشت زیرا جوابگوی نیازهای شهری به انرژی برق صرف نظر از بروز موضوعات گرمایش زمین ، انتشار کربن و آلودگی های زیست محیطی هستند.

نقش سیاست های عمومی

رشد نیاز به انرژی طی سال های آینده به حدی است که تدوین سیاست های جهانی و منطقه ای مناسب مشخص کننده خواهد بود. بر این اساس این سیاست ها باید سه معیار را رعایت کنند:

1. خط مشی ها باید بصورت بلند مدت طراحی شوند چرا که ثابت های زمانی در صنعت برق طولانی هستند. نیروگاهها به گونه ای طراحی شده اند که بین 30 تا 60 سال در خدمت باقی بمانند. این موضوع در مورد زیر ساخت های انتقال برق زمان بیشتری است .

2. بهینه سازی و ارتقا بازدهی لوازم برقی و تجهیزات مصرف کننده انرژی ، تجهیزات فعال در حوزه های حمل و نقل ، صنعت و خانگی می تواند راهی موثر در کاهش هزینه های بالای عدم تقارن اطلاعاتی (عدم آگاهی از کارآمدترین راهکار ها) باشد.

3. سرمایه گذاری بلندمدت و کافی در بخش های زیر ساخت ، استقرار مؤثر فناوری های نوین به ترتیب بلوغ و تشویق در اجرای پژوهش های مرتبط با حوزه بهینه سازی تولید و مصرف انرژی در کنار زمینه سازی برای پیشرفت فناوری مطابق با نیاز رو به رشد جوامع انسانی صورت پذیرد.

نتیجه گیری

براساس آنچه ارائه شد تدوین سیاست های مناسب فرا منطقه ای و جهانی ، سرمایه گذاری مناسب برای توسعه سریع تر فناوری های نوین و مدیریت مصرف صحیح انرژی از موثرترین راهکارهای موجود در حذف چالش ها و تضمین امنیت انرژی برق پایدار در سال های پیش رو است .